Siedlisko wszystkich czortów - Babia Góra

  Najwyższy szczyt w mojej krótkiej karierze Himalaisty Inaczej - 1725 metrów! Diablak, bo o nim mowa, należy do masywu górskiego Babia Góra w Beskidzie Żywieckim. Wędrówka po Babiogórskim Parku Narodowym gwarantuje dwie rzeczy - dziką przyrodę na wyciągnięcie ręki (dosłownie, choć lepiej nie głaskać!) i fantastyczne panoramy.

  Ta przepiękna, samotnie wznosząca się ponad okoliczne szczyty góra jest niezwykle niebezpieczna. Powszechne są tu gwałtowne załamania pogody, burze i wichury, dzięki czemu zyskała miano Kapryśnicy. Wychodząc w te góry przy czystym, bezchmurnym niebie musimy być gotowi na wszystko - urwanie chmury, grad, czy nagły spadek temperatury.

  Diablak ma też swoje tajemnice. Z wielu legend, które "sprzedali" nam miejscowi, trzy spodobały mi się najbardziej. Pierwsza mówi o tym, że na szczycie góry, 13 grudnia w dzień świętej Łucji, spotykały się czarownice, by później szkodzić mieszkańcom okolicznych wiosek. Druga legenda opisuje spotkanie zbójnika z diabłem, który w zamian za duszę chłopa zaoferował mu wieczną szczęśliwość. Zbójnik przystał na interes w zamian za to, że diabeł zbuduje do rana na szczycie góry zamek. Bies umęczył się strasznie nosząc przez całą noc kamienie do budowy zamku, który zbójnik stale kazał mu poprawiać - a to o jedną wieżę za mało, a to mur z niski... Nim szatan ustawił ostatni kamień, kogut w Zawoi zapiał, zwiastując poranek. A że umowa to umowa - diabeł o duszy mógł zapomnieć. Rozwścieczony ze złości machnął ogonem i zburzył zamek, który przygniótł zbójnika. Trzecia legenda sugeruje, że Babia Góra pełna jest nieodkrytych jaskiń i tuneli, które wiodą w różne strony świata, a które to zamieszkiwane są przez smoki. Istnienie jaskiń poniekąd potwierdzają źródła historyczne, które opisują zbójników ukrywających i więżących tam swoje branki.

  Jak jest naprawdę nie wiadomo. My w każdym razie żadnych czarownic, smoków i diabłów nie widzieliśmy. Spotkaliśmy za to lisa i sarenkę ;-)

Czy to pozostałość po zamku zbudowanego przez diabła?

Jeszcze tylko pamiątkowe selfie i spadamy na piwo do schroniska na Markowych Szczawinach. Tym razem góra była dla nas wyrozumiała - straszyła tylko czarnym chmurami, z których na szczęście ani razu nie spadł deszcz. Dzięki Ci o łaskawa Kapryśnico! ;-)

foto Michał Raban ©